In besloten kring
In een overlijdensbericht of rouwbrief lezen we regelmatig dat de uitvaart in besloten kring plaats vindt. Naar het waarom kunnen we meestal gissen. En op welke manier er afscheid wordt genomen weten we vaak ook niet. Zeker is dat de dierbare eveneens respectvol naar de laatste rustplaats kan worden gebracht. Het gaat er per slot van rekening om hoe je als naaste familie, vrienden en nabestaanden de overledene een laatste eer wilt betuigen. Besloten of voor het grote publiek. Het gaat er niet om wat een ander er van denkt.
Stilzwijgende afspraak
Twee Rotterdamse broers hadden een stilzwijgende afspraak met hun moeder. In de royale familiekamer van Goetzee DELA in Rotterdam staat ze nu opgebaard. Ze werd 88 jaar en 4 maanden. Op haar kist ligt een prachtig bloemstuk in de vorm van een scheepsanker met veel witte rozen. Buiten wisselen heftige voorjaarsbuien en felle opklaringen elkaar af. Voor de deur aan de Boezemsingel zit een koetsier te wachten op wat er komen gaat. Hij zit hoog bovenop de bok van de witte rouwkoets en heeft twee witte paarden onder de teugels. De striemende hagel deert hem kennelijk niet.
Laatste eer
Binnen nemen de mannen ondertussen afscheid van hun geliefde moeder. Zes onberispelijk geklede jongemannen met een hoge hoed dragen haar kist naar de koets. Er zijn verder geen genodigden. Alleen de twee broers. Ze gaan naar de oudste gemeentelijke begraafplaats van de stad. Deze dag betuigen ze hun moeder de laatste eer op een manier die ze stilzwijgend hadden afgesproken. Die wensen hadden ze vooraf bij Goetzee kenbaar gemaakt en nu staan ze in het draaiboek.
Witte koets
Stapvoets zullen ze haar begeleiden achter de koets naar de rijksmonumentale necropolis.
De koets met paarden vormt een onalledaags tafereel in de drukke stedelijke omgeving. Alsof je reist in een tijdmachine. Niemand stoort zich aan de kleine stoet die in haar eigen tempo gedurende anderhalve kilometer het moderne verkeer trotseert.
Sommige mensen houden even respectvol stil of nemen snel een foto met hun telefoon.
Regen en zonneschijn
De stoet kiest haar pad door de Rotterdamse wijk Crooswijk. Tijdens de tocht zijn er zowel momenten met regen als zonneschijn als een metafoor voor het leven. Bij de poort van de begraafplaats wachten de zes dragers de witte rouwkoets weer op. En vervolgens voegen ze zich ter zijde van de overledene en lopen naar de laatste rustplaats.
Aan het graf worden woorden gesproken en muziek ten gehore gebracht. De kist zakt en de ceremonie is ten einde.
Zoals zij het wilde
“We hebben het gedaan zoals onze moeder het wilde. Ze zou er van genoten hebben”.
Voor de beide broers was ik er bij en maakte ik foto’s en een fotoboek. Een tastbare herinnering aan een stijlvolle begrafenis in besloten kring.
Publicatie in overleg en met toestemming vooraf
